برای تولد شش سالگی پارکینگ حمام سراب!

در تاریک روشن 12 بهمن1391 که اهالی کوچه های سعدی و تاتاری غرق در خواب سحرگاهی بودند، با صدای مهیب آمد و شد ماشین آلات سنگین شهرداری که به قصد تخریب یک بنای قدیمی آمده بودند، خواب بر چشمانشان خشکید و هم زمان با طلوع خورشید و همراه آن، از پشت بام هاشان، به تماشای نابودی گنبدی خشتی نشستند که بیش از 125 سال خاطره را در سینه ی خود حفظ کرده بود. موذن پیر مسجد حاج شیخ احمد در همسایگی حمام، اذان ظهر را نگفته بود که، نه از تاک نشان ماند و نه از تاکْ‌نشان! صبح سیزدهم بهمن91، همه ی اعضای محترم دوره ی سوم شورای شهر، تلاشی وصف ناپذبر در تبرئه ی خود داشتند و در قبال سوال های بی شمار نگارنده راجع به چگونگی صدور مجوز تخریب، اظهار بی خبری را پیشه کردند. که تنها 5 ماه بعد، برخی از همین اعضا در کارزار تبلیغاتی شان و برای کسب آرای دوره ی چهارم، تخریب گرمابه ی سراب را هم در کارنامه ی چهارساله شان آوردند! حمام سراب، در مالکیت فردی بود با نام حاج رضا قوچانی که از گذشته‌های دور در بجنورد زندگی می کردند. مدتی بعد و به سال 1309 هجری قمری برابر با 1250 خورشيدی، این گرمابه را که از ورودی دروازه قبله به داخل شهر، اولین بنای بزرگ محسوب می شد و به همین دلیل، "حمام سرِ آب" نامیدندش، طی وقف نامه ای از خود به یادگار گذاشتند. لازم به ذکر است که همان روزها، تلاش شهروندان برای جلوگیری از تخریب این اثر 125 ساله به جایی نرسید. اما افراد تاثیرگذار دیگری در مرکز استان مانند اعضای محترم شورا سکوت کردند تا پس از تخریب حمام، به نوشتن مقاله بپردازند! چرا که شهردار وقت، ریاست شورا و کارشناسان خبره ی میراث فرهنگی و اداره ی اوقاف، در مصاحبه با مطبوعات محلی و خبرگزاری ها، عمر آن را بین 60 تا 80 سال تخمین زده بودند! (مصاحبه معاون سازمان میراث فرهنگی بجنورد 19بهمن 91: حمام سراب، اثر تاریخی نبود) در حالی که برابر اسناد موجود در اداره ی اوقاف، زمان وقف 1309 هجری قمری است و عمر تخمینی اعلام شده از سوی این کارشناسان، 1309 هجری شمسی است که هنگام تخریب حدود 82 سال از عمر این بنا می گذشت! امیدواریم در آینده های نه چندان دور، فرصتی فراهم شود تا با تصحیح این اشتباه عمدی تاریخی، مانع از تخریب یکی دو اثر باقیمانده ی قاجاری در شهرمان شویم! زیرا طی چند دهه، تاریخ این شهر اثرات زیانباری را از تخریب بناهای قدیمی از جمله: عمارت خسروخان، چهارطاق تیموری، سر در املاک، برج منظر و مسجدجامع به خود دیده است. اما واقف حمام سراب، در وقف نامه ی ممهور به مهر حدود 15 نفر از تجار و افراد سرشناس و علمای بجنورد، تاکید داشته اند که احدی حق ندارد در ساختمان حمام دخل و تصرف کند و با ذکر این عبارت، آن ها را به اشقیا سپرده است! کلام آخر این که با گذشت 6 سال از تخریب و تبدیل آن به محوطه ای که قابلیت توقف حدود 70 اتومبیل را دارد، نابودی این سازه ی 125ساله، چه تاثیری در روان شدن ترافیک در سطح شهر داشته است! ـــــــــــــــــــــــــــــــــ احسان حصاری مقدم 12بهمن 97